Jestem Karolina, od 4 lat pracuję jako opiekunka osób starszych w Irlandii. Wcześniej pracowałam 2 lata w UK, też w opiece. Dlaczego się przeniosłam? Przede wszystkim potrzebowałam zmiany w swoim życiu. Ten krok okazał się zmianą na lepsze.

Dlaczego Irlandia? Chociażby dlatego, że obowiązuje tam język angielski, a znam go dosyć dobrze. Poza tym firma, z którą nawiązałam współpracę dba o opiekunki. Pracuję 35 godzin w tygodniu, przez 5 dni, 2 dni są wolne. Można je wykorzystać na zwiedzanie, albo zwyczajnie wyjść na miasto i odpocząć. Naładować akumulatory na następny tydzień, co w tej profesji jest wręcz pożądanym bonusem .

Jak wygląda życie w Irlandii?

Na początku musiałam wyrobić PPS number, czyli odpowiednik naszego numeru NIP. Wiążę się to z wizytą w Social Welfare Office. Pomaga w tym rodzina, u której się pracuje. Umawia nas na spotkanie, na które trzeba zabrać paszport lub dowód osobisty. Wizyta może trochę potrwać. Spędzony w tym miejscu czas jest zależny od ilości osób, które przyszły w tym samym celu. Załatwienie formalności przy okienku zajmie nam jakieś 10-15 minut. Później musimy uzbroić się w cierpliwość i czekać na pocztę, za pośrednictwem której urząd wyśle kartę z naszym PPS. Trwa to zazwyczaj do dwóch tygodni.

Później możemy śmiało założyć konto w banku i to na tyle z biurokracji…..

Sama Irlandia jest dość małym państwem. Między dużymi miastami rozwinięta jest dobrze sieć autobusowa, ale można również skorzystać z usług Irlandzkich Kolei. Dwie największe miejscowości w Irlandii to Dublin i Belfast. Reszta miast jest raczej mała, z ludnością w granicach 10-50 tys. mieszkańców. Sami Irlandczycy są bardzo pogodni i pomocni. Nigdy nie bałam się zapytać o pomoc, np. kiedy nie wiedziałam na którym przystanku wysiąść. Sami potrafią „zagadać” i zapytać 'skąd jesteś’ i 'czy ci w czymś pomóc’? Na Zielonej Wyspie jest około 120. tys polaków. Stanowimy największą mniejszość narodową w Irlandii. Polski język słychać wszędzie, i to dosłownie. Nie tylko w dużych miastach, ale też na małych wioskach. Nie ma problemu z zakupem polskiej żywności. Są specjalne półki w marketach z polskimi produktami.

Teraz trochę o samej pracy.

Na czym polega praca opiekunki?

Nasze obowiązki wobec pracodawcy nigdy nie są identyczne. Potrzeby seniorów i ich rodzin w zakresie opieki są różne. Czasami zatrudnia się opiekunkę głównie po to, aby dotrzymywała towarzystwa starszej, samotnej osobie i zorganizowała jej wolny czas, odpowiednio do potrzeb i możliwości, aktywizując ją fizycznie lub psychicznie. Niekiedy potrzebny jest ktoś, kto przejmuje zwykłe, domowe obowiązki seniora, któremu gotuje się wtedy obiady, sprząta mieszkanie, robi pranie i zakupy. A czasem niezbędna jest bezpośrednia opieka i fizyczna pomoc w codziennym funkcjonowaniu ludzi chorych lub niepełnosprawnych. Różny jest zakres obowiązków oraz różny jest stopień ich trudności.

Opieka nad seniorem czasem bywa wymagająca. Nie ma co do tego reguły, ale należy być przygotowanym również na trudne chwile. Starsi ludzie często potrzebują pomocy, choć nie zawsze się do tego przyznają. Czasem trudno jest im się pogodzić z faktem, że stan zdrowia nie pozwala im na samodzielne wykonywanie codziennych obowiązków. Momentami, jak każdy z nas, miewają gorsze chwile. Słabsze dni są zazwyczaj związane z podeszłym wiekiem i sytuacją zdrowotną. Każdy senior ma również swoje indywidualne usposobienie i przyzwyczajenia. Jednak trudne sytuacje można złagodzić ciepłem i zrozumieniem. To od opiekunki zależy, jak zbuduje relacje ze swoim podopiecznym. Jaka więc powinna być opiekunka osoby starszej? Opieka nad drugim człowiekiem, nie tylko nad seniorem, wymaga empatii i otwartości na innych. Trzeba być cierpliwym i wyrozumiałym, ale jednocześnie także stanowczym. Pozytywne nastawienie, ciepło i troska muszą przeplatać się z uporem i determinacją, bo i tego czasem wymaga ta praca. Opieka nad starszymi to zajęcie dla tych, którzy lubią kontakt z ludźmi i podejmowanie wyzwań z tym związanych, dla osób, które czują w sobie „powołanie” do pomagania innym. Początki mogą być trudne, ale systematyczna praca nad budowaniem dobrej relacji z podopiecznym seniorem przynosi w końcu efekty. Trzeba zapracować sobie na jego zaufanie, akceptować jego przyzwyczajenia, rozumieć zachowania i trudne emocje, nie oceniać, tylko trwać przy nim i być gotowym do takiej lub innej pomocy. Warto się bliżej poznać, dużo rozmawiać i traktować go, jak dobrego znajomego, a nie klienta czy pacjenta. Trzeba rozumieć starość i respektować jej prawa. Dobrze również dokładnie poznać charakter dolegliwości seniora, by zrozumieć niektóre jego reakcje, wynikające być może wprost z jego choroby lub chorób. Należy pamiętać także, że od razu na rozmowie kwalifikacyjnej z rodziną bądź zaraz po przyjeździe dobrze jest ustalić rozkład dnia ze swoim podopiecznym, co znacznie ułatwia późniejszą, pomyślną współpracę.

Jakie kwalifikacje są potrzebne?

Opiekunka seniora nie musi mieć oczywiście wykształcenia pielęgniarskiego. Wystarczy doświadczenie w opiece nad osobami starszymi lub niesprawnymi, choćby takimi z własnej rodziny. Dobrze jest znać komunikatywnie język angielski. To bardzo ułatwia pracę.

Artykuł przygotowany przez firmę ALHomecare