Pracę rozpoczynamy najczęściej w przedziale 06:00-09:00 i, jeśli pracujemy na pełnym etacie, kończymy po 8 godzinach. Jednak czasy się zmieniają, a osoby pracujące coraz częściej zwracają uwagę na zachowanie balansu pomiędzy pracą a życiem prywatnym. Pracodawca sam lub na wniosek pracownika może wprowadzić w swojej firmie ruchomy czas pracy. Nie jest to jednak zmiana systemu czasu pracy, a dostosowanie godzin pracy do danego pracownika, działu czy całej firmy.

Na czym polega ruchomy czas pracy?

Ruchomy czas pracy polega na ustaleniu różnych godzin rozpoczęcia pracy w dni robocze. Zgodnie z kodeksem pracy można go stosować na dwa sposoby:

– wyznaczenie różnych godzin rozpoczynania pracy w poszczególnych dniach, które są dla pracownika dniami pracy;

– wyznaczenie przedziału czasowego, w którym pracownik samodzielnie decyduje o godzinie rozpoczęcia swojej pracy.

Pracodawca ma tu dowolność przy wyborze sposoby wyznaczania ruchomego czasu pracy.

Dzięki takiemu rozwiązaniu można rozpocząć wykonywanie pracy w tej samej dobie pracowniczej, a te godziny pracy nie są liczone jako godziny nadliczbowe (doba pracownicza to 24 godziny, liczone od godziny, w której pracownik rozpoczyna pracę).

Istotne jest jednak, aby zachować prawa pracownicze co do 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego i 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku tygodniowego.

Wprowadzenie ruchomego czasu pracy w firmie

Ruchomy czas pracy może zostać wprowadzony na wniosek pracownika (w formie ustaleń indywidualnych) lub z woli pracodawcy (w formie ustaleń wewnętrznych firmy).

Pracownik może złożyć wniosek zawsze, nawet jeśli w Regulaminach wewnętrznych nie ma zapisów o indywidualnym dopasowaniu godzin rozpoczęcia pracy. Ważne, aby we wniosku znalazła się informacja o przedziale godzinowym, w jakim pracodawca może rozpoczynać i kończyć pracę. Dobrze byłoby, gdyby we wniosku znalazł się również powód wprowadzenia ruchomego czasu pracy. Jednak Kodeks Pracy nie wskazuje dokładnie, co należy zamieścić w takim wniosku ani jak długo może obowiązywać takie rozwiązanie. Jest tu miejsce na indywidualne porozumienie między pracownikiem a pracodawcą. Należy jednak mieć na uwadze, że złożenie wniosku nie jest wiążący i pracodawca nie musi wyrażać zgody na takie zastosowanie ruchomego czasu pracy.

Wprowadzenie elastycznego rozkładu czasu pracy może mieć miejsce:

– wprowadzenie do układu zbiorowego pracy stosownego zapisu;

– jeżeli w zakładzie pracy funkcjonuje zakładowa organizacja związkowa – zawarcie porozumienia z zakładową organizacją związkową;

– jeżeli u pracodawcy nie działają zakładowe organizacje – w porozumieniu zawieranym z przedstawicielami pracowników, wyłonionymi w trybie przyjętym u danego pracodawcy;

– na pisemny wniosek pracownika.

Jakie korzyści wynikają z wprowadzenia ruchomego czasu pracy

Korzyści dla pracownika:

– możliwość załatwienia spraw np. urzędowych bez korzystania z dnia urlopowego;

– opcja pogodzenia życia prywatnego z zawodowym np. roli samotnego rodzica z pracą;

– praca w większym skupieniu (np. przed lub po wyjściu pozostałych pracowników);

– możliwość ominięcia godzin szczytu w drodze do i z pracy.

Korzyści dla pracodawcy:

– obniżenie liczby pojedynczych dni urlopowych przeznaczony na załatwienie spraw przez pracownika;

– ograniczenie liczby godzin nadliczbowych;

– możliwość dopasowania grafików pod zmienne zapotrzebowanie firmy;

– zyskanie bardziej zmotywowanych pracowników;

– możliwość pozostawienia w pracy sprawdzonych pracowników, którym zmieniła się sytuacja życiowa;

– budowanie pozytywnego wizerunku całej firmy na zewnątrz.

Możliwość indywidualnego dopasowania godzin pracy jest świetnym rozwiązaniem dla firm, które promują ideę work-life balance. Daje to możliwość łączenia wykonywania obowiązków zawodowych z opieką nad dziećmi czy innymi obowiązkami w życiu prywatnym pracownika.

Artykuł przygotowała Karolina Gębarowska